ಒಂದು ಮುಂಜಾನೆ...

ಅದೊಂದು ಶನಿವಾರ. ರಜೆಯಾದ್ದರಿಂದ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವಾಗಲೇ ಯೋಚಿಸಿದ್ದೆ ನಾಳೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಏಳುವ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಲ್ಲ. ಆರಾಮವಾಗಿ ಎದ್ದರಾಯಿತು. ಆದರೆ ಆ ಮುಂಜಾವಿನ ಸಿಹಿನಿದ್ದೆ ಸವಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಗಾಳಿಗೆಂದು ತೆರೆದಿಟ್ಟಿದ್ದ ಕಿಟಕಿಯಿಂದ ಎನೋ ಸದ್ದು ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸತೊಡಗಿತು. ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ ಈ ಕಿಟಕಿಯನ್ನಾದರೂ ಮುಚ್ಚಿದ್ರೆ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಮಲಗಬಹುದು ಎಂದು ಎದ್ದರೆ ನೋಡುವುದೇನು?

ರಂಗುರಂಗಿನ ಬಿಸಿ ಗಾಳಿ ಬಲೂನುಗಳು!

ಅರೆ! ಇದೇನಾಗುತ್ತಿದೆ ಬೆಳಬೆಳಗ್ಗೆ? ನಾನು ಕನಸೇನಾದರೂ ಕಾಣುತ್ತಿಲ್ಲವಷ್ಟೆ ಎಂದು ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ ನೋಡಿದ್ರೆ ಇನ್ನೂ ಅವು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇವೆ. ಹೊರಗಿರುವ ರಗ್ಬಿ ಮೈದಾನದ ತುಂಬಾ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿವೆ. ಗಾಳಿ ತುಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಹಿಗ್ಗುತ್ತಿವೆ. ಈಗ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಈ ಗಾಳಿ ತುಂಬುವ ಯಂತ್ರದ ಸದ್ದೇ ನನ್ನ ಸಿಹಿನಿದ್ದೆ ಕೆಡಿಸಿದ್ದು ಎಂದು. ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಕೆಮೆರಾ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡೆ. ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸತೊಡತೊಡಗಿದೆ.

ಕೆಲವು ಬಲೂನುಗಳು ಆಗಲೇ ಅಗಮ್ಯದತ್ತ ತಮ್ಮ ಪಯಣ ಆರಂಭಿಸಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಹೊರಡುವ ಸಿದ್ಧತೆಯಲ್ಲಿದ್ದವು.

ಅದೋ ಇನ್ನೊಂದು ಮೇಲೇರಿತು.

ಅದರ ಹಿಂದೆಯೇ ಕೆಂಬಣ್ಣದ್ದು ಮತ್ತೊಂದು!

ಮತ್ತೆರಡು ತದ್ರೂಪಿಗಳಂತೆ ಕಂಡವು. ಅವು ಕೂಡ ಜೊತೆಜೊತೆಯಾಗಿ ಬಾನಂಗಳದಲ್ಲಿ ತೇಲಿಹೋದವು.

ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು 'ನಿಲ್ಲಿ ಗೆಳೆಯರೆ ನಾನು ಬರುವೆ' ಎಂದು ಹವೆ ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿತು. ಬಿಸಿಗಾಳಿ ತುಂಬಿ ಹಗುರಾಗಿ ಮೇಲೇರಿತು.

ಅದರ ಹಿಂದೆ ಮತ್ತೊಂದು, ಮಗದೊಂದು ಇನ್ನೊಂದು. ನನ್ನ ಕೆಮೆರಾಕ್ಕೆ ಸುಗ್ಗಿಯೋಸುಗ್ಗಿ!

ನೋಡುನೋಡುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬಲೂನುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ್ದ ಮೈದಾನ ಖಾಲಿಯಗತೊಡಗಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಉಳಿದಿದ್ದ ಬಲೂನೊಂದು ಹಿಗ್ಗಿ ಹಾರೇಹೋಯಿತು.

ಯಾರು ಈ ಯಾತ್ರಿಕರು? ಎಲ್ಲಿಗೀ ಪಯಣ?

ಎಲ್ಲಿ ಹಾರಿಹೋಗುತ್ತಿವೆ ಈ ಚಂದದ ಹಕ್ಕಿಗಳು?


ಅದೋ ಆ ಗುಡ್ಡದಂಚಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ.

'ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ. ನಾನಿಲ್ಲೇ ಕಾಯುತ್ತಿರುವೆ' ಎಂದು ವಿದಾಯ ಕೋರಿದೆ.